آلفردو دی استفانو

پست: مهاجم
تولد: ۴ جولاى ۱۹۲۶

محل تولد: بوينس آيرس- آرژانتين
باشگاهها: ريورپلاته، هوراكان، ميلوناريوس، رئال مادريد، اسپانيول
مهمترين افتخارات: قهرمان ليگ آرژانتين ۱۹۴۵ و ،۱۹۴۷ قهرمان كوپا آمه ريكا ،۱۹۴۷ قهرمان جام باشگاه هاى اروپا ،۱۹۵۶ ،۱۹۵۷ ،۱۹۵۸ ۱۹۵۹ و ،۱۹۶۰ قهرمان جام باشگاه هاى جهان ،۱۹۶۰ ۵ بار آقاى گل ليگاسپانيا و مرد سال فوتبال اروپا ۱۹۵۷ و۱۹۵۹
تيم ملى آرژانتين : ۷ بازى، ۷ گل
تيم ملى اسپانيا: ۳۱ بازى، ۲۳ گل

بى شك آلفردو دى استفانو بزرگترين اسطوره تاريخ باشگاه رئال مادريد است. نابغه اى كه اين باشگاه را به پر افتخارترين تيم تاريخ اروپا بدل ساخت وقتى كه عامل اصلى ۵ قهرمانى پياپى اين تيم در جام باشگاه هاى اروپا شد. دى استفانو در سال ۱۹۲۶ در بوينس آيرس متولد شد و تحت تعليم پدرش مهارت هاى اوليه فوتبال را آموخت. او با تيم محلى «بارانكاش» شروع كرد و در هفده سالگى توسط مدير باشگاه ريور پلاته كشف شد و به اين تيم پيوست.

از آنجا كه در «ريور» امكان خودنمايى چندانى نيافت به مدت يك سال در هوراكان به طور قرضى بازى كرد و در ۲۵ بازى ۱۰ گل براى اين تيم به ثمر رساند. در بازگشت به ريورپلاته، دى استفانو در طى ۳ فصل براى تيمش ۴۹ گل به ثمر رساند و در سال ۱۹۴۷ با اين تيم قهرمان آرژانتين شد.

سپس راهى ميلوناريوس يكى از باشگاه هاى كلمبيا شد و طى ۵ سال ۱۶۷ گل براى اين تيم به ثمر رساند. به دنبال اخراج آرژانتين از فيفا، امكان ادامه فوتبال حرفه اى برايش ممكن نبود، بنابراين راهى اسپانيا شد و به دنبال توافق مديران ميلوناريوس با رئال مادريد به اين تيم پيوست.
 
باشگاه بارسلونا كه پيش از آن با ريورپلاته بر سر انتقال دى استفانو به توافق رسيده بود جنجالى به راه انداخت كه موجب دخالت فدراسيون فوتبال اسپانيا شد و مقرر گرديد كه دى استفانو يك سال براى رئال مادريد و سال ديگر براى بارسلونا بازى كند اما وقتى مسئولان بارسلونا تمرين وى را ديدند از سهم خود انصراف دادند. دى استفانو هنر خود را در اولين ديدار با بارسا به نمايش گذاشت و با ۴ گلى كه به ثمر رساند باعث پيروزى ۵ بر صفر رئال مادريد شد. در طى ۱۱ فصل حضور اين نابغه بزرگ، باشگاه رئال مادريد به ۸ عنوان قهرمانى در ليگ اسپانيا دست يافت و ۵ بار جام باشگاه هاى اروپا را فتح كرد.

دى استفانو به عنوان يك مهاجم از مهارت هاى قابل توجهى برخوردار بود از جمله بازى با هر ۲ پا و همچنين قدرت بازيسازى و حتى شركت در كارهاى دفاعى. يكى از بيادماندنى ترين بازى هاى او، فينال جام باشگاه هاى اروپا در سال ۱۹۶۰ بود كه طى آن تيم اينتراخت فرانكورت با ۳ گل او و ۴ گل فرانس پوشكاش ۷ بر۳ شكست خورد و رئال مادريد به پنجمين قهرمانى خود دست يافت.

دى استفانو در سال هاى ۱۹۵۷ و ۱۹۵۹ عنوان برترين بازيكن اروپا را به دست آورد و پس از كناره گيرى از رئال مادريد در سال ۱۹۶۴ به اسپانيول پيوست و ۲ فصل براى اين تيم بازى كرد تا بالاخره در سن۴۰ سالگى كفش هاى خود را براى هميشه بياويزد. دى استفانو در سال هاى بعد به مربيگرى روى آورد و با هدايت والنسيا اين تيم را به مقام قهرمانى جام حذفى اسپانيا در سال ۱۹۷۹ رساند. مدتى هم سرمربى رئال مادريد بود و سپس سال ها به عنوان رياست افتخارى اين باشگاه در كنار تيم سابقش بوده است.